Mike Morgan (US) feat. Little Steve & Big Beat Croasroad Café Olen review & pictures: Freddie |
|
Bijna 8 jaar geleden was het dat ik Mike Morgan nog aan het werk heb kunnen zien, destijds bij Move2Blues en toen even terug met Lee McBee. Helaas is Lee vorig jaar (24 juni, 2014) van ons heengegaan want toegegeven het was wel de stem die verschillende nummers zo sterk maakten. Zondag in de vooravond stond Mike Morgan geprogrammeerd bij de Chiet in het Crossroadcafé te Olen (St. Jozef) en dus stond dit optreden al een tijdje in mijn agenda. Little Steve & The Big Beat bestaat uit Steven van der Nat (guitaar & vocals), Bird Stevens (bass), Jody van Ooijen (drums) en de excellente ‘horns section’ met Martijn ‘Tinez’ van Toor (tenorsax) (waarvan ik nog een super album met de Tinez Roots Club heb steken in mijn arsenaal) en op baritonsax als laatste nog Evert Hoedt. Een optreden van Little Steve en zijn gang zit boordevol soul arrangementen en brengen de zaal onmiddellijk aan het dansen met hun groovy beats. Het aanvangsuur liep wat vertraging op door problemen met de PA en een wispelturige ‘mike’ (niet Morgan) werd als schuldige gevonden waarna Little Steve & The Big Beat al meteen met een sterke opener voor de dag kwamen. Na de introductie van Mike Morgan gingen ze op het zelfde elan verder met nummers als ‘Baby, Don’t Do It’ en het soulful groovy ‘Funky Thang’ waarmee de dansers al meteen hun gading kregen. Met de sublieme tearjerker ‘Those Lonely Nights’ kon ik me zelf niet meer bedwingen en was de sfeer hier in het Crossroad café meteen op en top als vanouds. Was het nu R&B blues met Johnny ‘Guitar’ Watson zijn ‘Hot Little Mama’ uit het gelijknamige album uit 1978, ‘I’m a Ding Dong Daddy’ dat bekendheid verwierf door de versie van Jerry McCain in de ’50 of zijn eigen ‘Frankie’s Blues’, het ging er hier allemaal in. Hier in de Crossroad werd het een avond om niet meer te vergeten, blues, funk en old school R&B we kregen het allemaal te horen en de samenwerking met Little Steve & The Big Beat mag Mike Morgan nog wel eens overdoen want daar lusten we nog meer van zoals zeker met het opzwepende ‘Give Me Back My Wig’ van Hounddog Taylor. Danig in de wind door die blonde ‘Stella’ kregen we ook nog het droevig nieuws te verwerken dat Andy Aerts niet meer welkom was bij de Bluesbones wat meteen als een bom insloeg. Bij deze wensen we Andy succes met zijn volgende band en zal ik zeker als eerste er staan om hem in de toekomst aan te moedigen. Nu nog veilig thuis komen na een toch vermoeiend weekend met meer dan voldoende afwisseling. Volgende afspraak in deze authentieke ‘juke joint’ is op zondag 1 maart met de Amerikaanse Kat Riggins, dus iedereen noteren maar want het zal anders maar zeker weer goed zijn! |
|
|